نوع مقاله : مقاله علمی - ترویجی
نویسنده
استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، همدان، ایران
چکیده
سیبزمینی از نظر جیره غذایی در بین محصولات کشاورزی از جایگاه ویژهای برخوردار است. از مهمترین عامل محدود کننده تولید آن، علفهای هرز میباشند که قادرند از طریق رقابت در مصرف منابع مزرعه، عملکرد محصول را به شدت کاهش دهند. علف های هرز، منجر به کاهش در صفات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی بوته سیب زمینی میگردند. رقابت آن ها منجر به کاهش ماده خشک بوته، شاخص سطح برگ، سرعت رشد غده، دوام سطح برگ، درصد جذب نور و تعداد شاخههای فرعی سیب زمینی می شوند. گستردگی اقلیم های کشت سیبزمینی، باعث بروز دشواری در مبارزه با علف های هرز در این محصول شده است. مطالعه های انجام شده حاکی از است که مدیریت تلفیقی، مناسبترین راهکار کنترل علفهای هرز میباشد. در این شیوه، کلیه عوامل تاثیر گذار بر رشد محصول و علف هرز، مورد بررسی قرار گرفته و متناسب با آن و امکانات موجود، جهت کنترل علف های هرز استفاده میگردد. در این شیوه، سه هدف، افزایش توان رقابتی گیاه اصلی از طریق مدیریت به زراعی، کاهش جمعیت علفهرز در هنگام جوانه زنی گیاه زراعی و پایین نگه داشتن نسبت تراکم علفهایهرز به وسیله تغییر دادن روشهای مدیریت مزرعه دنبال میشود. آزمایشات متعددی در رابطه با مدیریت تلفیقی علف های هرز مزارع سیب زمینی با رعایت اصول زراعی، کاربرد عملیات مناسب خاک ورزی در زمان داشت، افزایش اثر بخشی و کاهش مصرف علفکش، در کشور انجام شده و نتایج و یافته های تحقیقاتی مختلفی موجود است که در قالب دستورالعمل جامع در در این مقاله به شکل خلاصه ارایه شده است.
چکیده تصویری
تازه های تحقیق
- به جای یک بار سمپاشی علفکش متریبیوزین(سنکور) بهمیزان 750 گرم در هکتار، دو بار سمپاشی علفکش با تقسیم میزان سم به 250 و 500 گرم در هکتار به ترتیب و با فاصله یک هفته از هم انجام شود. این عمل ضمن کاهش احتمال خسارت علفکش به محصول، موجب 9 درصد افزایش اثربخشی آن و در نتیجه افزایش 48/22 درصدی عملکرد در آزمایش تحقیقاتی شد (3).
- کاربرد ترکیبی (اختلاط دو علفکش متریبیوزین و پندیمتالین (پرول)) به ترتیب با 500 گرم و 2 لیتر در هکتار بهصورت یکبار سمپاشی پیش رویشی، ضمن کاهش مصرف متریبیوزین بهمیزان 33 درصد و کاهش خطر خسارت احتمالی به محصول، موجب افزایش اثربخشی کنترلی علفهای هرز بهمیزان 4 درصد در مقایسه با کاربرد منفرد علفکش متریبیوزین با میزان 750 گرم شد.
- در شرایط ترسالی و در بهار بهدلیل بارش های مستمر، بهتر است که از مقادیر کاهشیافته این سم (متریبیوزین 500 گرم) و یا ترکیبی آن با پندیمتالین (پرول) استفاده شود. اگر حداکثر تا 10 درصد مزرعه سبز شده بود، بهترین تیمار علفکشی، کاربرد متریبیوزین 500 گرم با 2 لیتر پندیمتالین ( پرول) است ولی اگر تا 15 درصد مزرعه سیبزمینی از سطح خاک خارج شده بود، بهتر است از تیمار ترکیبی متریبیوزین 350 گرم بههمراه 3- 5/2 لیتر پرول استفاده شود و در صورتی که مزرعه بیش از 15 درصد سبز شده بود بهشرطی که علفهای هرز سبز نشده باشند، میتوان از پرول بهمیزان 3 لیتر در هکتار استفاده کرد (3).
- خاکدهی و خاکورزی ردیفی مزرعه پس از سمپاشی علفکش متریبیوزین یا سایر علفکش های خاک مصرف، موجب بی اثر شدن سم بین پشته ها (به دلیل برداشته شدن لایه سطحی خاک سمپاشیشده بهوسیله عملیات خاکدهی) و صرف هزینه اضافی است. در آزمایشی (2) استفاده از سمپاشی نواری روی پشتههای کشت به عرض 25 سانتیمتر و عدم سمپاشی بین خطوط کاشت علاوه بر کنترل مطلوب علفهای هرز، باعث کاهش مصرف سم علفکش متریبیوزین تا میزان 66 درصد شد که علاوه بر کاهش هزینه از جنبه زیستمحیطی و مقاومت علف های هرز به علف کشها نیز بسیار حائز اهمیت است. در این روش، سمپاشی نواری علفکش به صورت پیش رویشی انجام شد. پس از رویش سیب زمینی و قبل از همپوشانی بوته ها در مزرعه نیز عملیات خاکدهی و خاکورزی بین ردیف کاشت انجام شد. یعنی با روش تلفیقی، علفهای هرز روی پشته ها بهوسیله علفکش و علف های هرز بین پشته ها بهوسیله خاک ورزی مهار شدند.
کلیدواژهها
موضوعات
بخش مهمی از عملکرد محصول، تحت تأثیر کنترل مطلوب علف های هرز در مزرعه میباشد که همراه با سایر عوامل مثل مدیریت داشت مزرعه، آفات و بیماریها میتواند در عملکرد محصول مؤثر بوده و در صورت عدم رعایت مسائل مربوط، افت شدید عملکرد را از نظر کمی و کیفی باعث میشوند. علف های هرز بر سر نور، آب، مواد غذایی و فضا با سیبزمینی رقابت میکنند. این رقابت بسته به نوع علف هرز، تراکم و زمان رویش آنها و شرایط مزرعه و اقلیم منطقه، به نسبت های مختلف باعث کاهش محصول می شود. میزان خسارت علف های هرز در سیب زمینی بسیار متفاوت و از 16 تا 76 درصد گزارش شده است (2). علف های هرز ضمن خسارت مستقیم به عملکرد محصول، ممکن است میزبان هایی برای انواع آفات (سوسک کلرادو)، بیماری ها (ساق سیاه و پژمردگی باکتریایی) و حتی نماتدها (نماتد سیست طلایی سیبزمینی) باشند (2). برخی از علف های هرز به طور مستقیم از خود بوته سیبزمینی تغذیه میکنند (انگل سس و گل جالیز) که باعث ضعف شدید گیاه و در نتیجه افت محصول تا 100 درصد می شوند. بعضی از علف های هرز نظیر مرغ و قیاق به وسیله اندامهای خود مثل ریشه و ریزوم های قوی به غدههای سیبزمینی رخنه کرده و باعث خسارت به محصول می شوند. بسیاری از علف های هرز بهویژه علفهای هرز انتهای فصل، مثل: قیاق و پیچک صحرایی باعث کاهش کارایی ماشینهای برداشت میشوند. علاوه بر این به دلیل به بذر نشستن علفهای هرز آخر فصل، میزان بانک بذر خاک افزایش یافته که مشکلاتی برای کشت سال بعد بههمراه خواهد داشت (2). تمام این عوامل علاوه بر کاهش کمی محصول، باعث کاهش کیفیت محصول و بروز بیماری های مختلف خصوصاً بیماریهای انباری و نابودی مقدار زیادی از محصول در زمان نگهداری غده ها برای مصارف خوراکی و استفاده بذری برای کشت سال بعد خواهد شد.