@article { author = {}, title = {شناسنامه علمی مجله - دوره 1، شماره 2، پائیز و زمستان 1397}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {-}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118506.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118506_9571f0aeea106b7369a280f257873a32.pdf} } @article { author = {باقری, عزیز}, title = {مدیریت تلفیقی بیماری جرب(اسکب)باکتریایی سیب‌زمینی}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {1-8}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {بیماری جرب باکتریایی سیب‌زمینی یکی از بیماری‌های مهم و اقتصادی سیب‌زمینی است که در تمامی کشورهای تولیدکننده سیب-زمینی‌ گسترش داشته و به عنوان یکی از مهمترین عوامل خسارت‌زای این محصول محسوب می‌گردد. در ایران نیز این بیماری از تمامی مناطق کشت سیب‌زمینی گزارش شده‌است. کاهش خسارت بیماری جرب در مناطق سیب‌زمینی‌کاری کشور نیازمند شناسایی عوامل تاثیر گذار بر وقوع و گسترش این بیماری است. بر اساس پژوهش‌های انجام شده برنامه مدیریت تلفیقی بیماری شامل کشت در زمین‌های با اسیدیته حدود خنثی، استفاده از کودهای گوگرددار، رعایت تناوب، حفظ رطوبت زمین، استفاده از آبیاری بارانی، انتخاب زمین با بافت مناسب جهت کشت، کنترل دقیق علف‌های هرز به ویژه علف هرز پیچک، تقویت زمین با کود‌های آلی و استفاده از ارقام متحمل پیشنهاد می‌شود. در این مقاله اهمیت بیماری جرب باکتریایی سیب‌زمینی، پراکنش و شدت آلودگی، نشانه-های بیماری، عوامل تشدید کننده بیماری، چرخه بیماری، گونه های غالب باکتری عامل بیماری در ایران و مدیریت تلفیقی بیماری بر اساس پژوهش‌های انجام شده در ایران و جهان شرح داده شده‌است.}, keywords = {جرب معمولی,Streptomyces scabies,مدیریت تلفیقی}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118496.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118496_2b7353e5b8adedf7d5576c52570bbce0.pdf} } @article { author = {نیکان, جعفر}, title = {آشنایی با بیماری ویروسی برگ‌قاشقی سیب‌زمینی و مدیریت آن}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {9-16}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {سیب‌زمینی یکی از گیاهان حساس‌ در برابر ویروس‌ها است به نحوی که تباهی‌نژادی یا تحلیل رفتن توده بذری سیب‌زمینی عمدتا در نتیجه افزایش تدریجی بیماری‌های ویروسی اتفاق می‌افتد. ویروس برگ قاشقی سیب‌زمینی یکی از گسترده‌ترین و از نظر اقتصادی مهمترین بیماری‌های ویروسی سیب‌زمینی است که سبب ایجاد خسارت کمی و کیفی به این محصول می‌گردد. این ویروس در اکثر مناطق کشت سیب‌زمینی در ایران وجود دارد. آشنایی تولید‌کنندگان سیب‌زمینی با این ویروس و روش‌های مدیریت آن در پیشگیری از وقوع بیماری حاصله و در نتیجه کاهش خسارت ناشی از آن بسیار موثر است. برخی از روش‌های مدیریت این ویروس شامل: کاشت سیب‌زمینی در مناطق با جمعیت پایین شته‌های ناقل، تناوب زراعی و حذف علف‌های هرز میزبان، استفاده از ارقام سیب‌زمینی مقاوم به ویروس، استفاده از غده بذری سالم و گواهی شده، تغییر تاریخ کاشت و برداشت با توجه به تغییرات جمعیت شته‌های ناقل در هر منطقه و ضدعفونی بذور با سموم سیستمیک و سمپاشی مزرعه برای کنترل ناقلین می‌باشند.}, keywords = {ویروس پیچیدگی برگ,سیب زمینی,مهار,PLRV}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118497.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118497_1a729c3407036cb47b3e9978642377e9.pdf} } @article { author = {حسن پناه, داود and اخوان, کرامت and موسی پور, احمد}, title = {آرایش کشت مناسب در آبیاری قطره ای (تیپ) جهت افزایش عملکرد و کارایی مصرف آب برای مزارع تولید بذر سیب زمینی}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {17-22}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {این تحقیق با هدف افزایش عملکرد سیب زمینی بدون افزایش سطح زیرکشت و افزایش بهره وری آب در منطقه اردبیل در سال 1396 اجرا گردید. سه آرایش کاشت (1- کاشت با غده کار چهار ردیفه با فاصله کاشت 150 سانتی متر در روی دو پشته و در هر پشته دو ردیف با یک نوار تیپ، 2- کاشت با غده کار سه ردیفه با فاصله کاشت 150 سانتی متر با دو نوار تیپ در روی یک پشته و 3- کاشت با غده کار یک ردیفه با فاصله کاشت 75 سانتی متر با آبیاری سطحی به عنوان شاهد) در سیب زمینی رقم آگریا در منطقه اردبیل در اردیبهشت ماه سال 1396 بررسی شدند. بیشترین عملکرد غده در آرایش کاشت چهار ردیفه با 80/66 تن در هکتار مشاهده شد و میزان افزایش نسبت به شاهد 55 درصد بود. همچنین بیشترین تعداد غده های بذری تولید شده (بین 55-35 میلی متر) در این آرایش کاشت مشاهده گردید. در این روش کاشت، مقدار 6722 مترمکعب آب مصرف شد و میزان صرفه جویی و کاهش مصرف آب نسبت به شاهد 38 درصد بود. در این آرایش کاشت، تعداد آبیاری 9 نوبت و به طور متوسط دور آبیاری هر 6 روز و زمان آبیاری در هر نوبت 6 ساعت بود. در نهایت براساس نتایج بدست آمده، کاشت با غده کار چهار ردیفه با فاصله کاشت 150 سانتی متر در روی دو پشته و در هر پشته دو ردیف با یک نوار تیپ برای مزارع تولید بذر سیب زمینی منطقه اردبیل انتخاب گردید.}, keywords = {سیب زمینی,عملکرد غده,غده بذری,کارایی مصرف آب}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118498.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118498_c0d233235a0e377e1848bb6e3f9e6065.pdf} } @article { author = {پرویزی, خسرو and سیدان, سید محسن}, title = {راهکارهای فنی افزایش کارایی اقتصادی زراعت سیب‌زمینی در استان همدان}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {23-32}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {امروز یکی از مشکلات بخش کشاورزی، ضعف مدیریت و ناکارایی فنی واحدهای تولیدی است. با توجه به مشکلات تغییر تکنولوژی در کوتاه ‌مدت، توجه به عنصر مدیریت در جهت بهبود کارایی و افزایش تولید، راهکار بسیار مناسبی است. اختلاف زیادی بین عملکرد سیب‌زمینی در مزارع مختلف استان وجود دارد. این اختلاف حتی در مزارع موجود در یک منطقه که از بافت خاک و شرایط آب و هوایی تقریباً یکسانی برخوردار است، نیز دیده می شود؛ لذا یافتن عوامل مؤثر بر آن‌ها و برنامه‌ریزی در جهت بهبود آن، نقش مهمی در افزایش بازده تولید دارد. در این راستا، مقاله حاضر به ارائه راهکارهایی جهت افزایش کارایی واحد‌های تولیدکننده سیب زمینی می‌پردازد. در این ارتباط عوامل و شاخص‌های مدیریتی مؤثر بر کارآیی فنی تولید سیب‌زمینی در مزرعه مد نظر قرار گرفته است. انتظار می‌رود تولید‌کنندگان این محصول بتوانند با مطالعه و به کارگیری توصیه‌های فنی مهم در بهبود کارایی واحدهای تولید سیب‌زمینی بیش از گذشته مؤثر باشند.}, keywords = {بازده,سیب‌زمینی,مدیریت,مزرعه,ناکارایی}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118500.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118500_01ca986012ce2466bc8b6f5382292000.pdf} } @article { author = {نراقی, لاله and ارجمندیان, امیر}, title = {بررسی کارآیی فرآورده بیولوژیک Talaromyces flavus در کنترل بیماری‌های پژمردگی سیب‌زمینی در استان همدان}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {33-40}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {بیماری‌‌ پژمردگی آوندی سیب‌زمینی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در حال حاضر، رایج‌ترین روش برای کنترل این بیماری، استفاده از ارقام مقاوم و سموم شیمیایی است ولی این‌ روش‌ها در برخی موارد مؤثر واقع نمی‌شود. یکی از روش‌های کنترل این بیماری،‌ کنترل بیولوژیکی با استفاده از قارچ‌‌های مفید است. در این پروژه، ابتدا فرآورده بیولوژیکTalaromyces flavus از طریق تکثیر قارچ مذکور روی بستر سبوس برنج تهیه شد. سپس، در دو مزرعه، تیمار متأثر از غده‌‌های بذری آغشته به فرآورده بیولوژیک T. flavus با شاهد (شرایط زارع) مقایسه گردید. نتایج شهرستان همدان نشان داد که کاهش درصد وقوع و شدت بیماری پژمردگی آوندی در تیمار بیولوژیک نسبت به شاهد به ترتیب به میزان 22/22 و 26/55 درصد بوده است. همچنین، در این شهرستان، میزان افزایش عملکرد در تیمار بیولوژیک نسبت به شاهد به میزان 56/9 درصد محاسبه شد. از طرف دیگر نتایج شهرستان بهار نشان داد که کاهش درصد وقوع و شدت بیماری پژمردگی آوندی در تیمار بیولوژیک نسبت به شاهد به ترتیب به میزان 77/27 و 40 درصد بوده است. در مجموع با اجرای این پروژه مشخص شد که با کاربرد غده‌های بذری آغشته به قارچ‌کش بیولوژیک T. flavus در مزارع سیب‌زمینی کشاورزان، کاهش درصد وقوع و شدت بیماری پژمردگی آوندی و افزایش عملکرد تحقق می‌یابد.}, keywords = {افزایش عملکرد,پژمردگی آوندی,غده سیب زمینی,کاهش بیماری پژمردگی,کنترل بیولوژیک}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118503.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118503_f2c90d3d80228925e5912f36c97febd8.pdf} } @article { author = {شهنوازی, علی}, title = {بررسی کارایی سودآوری زراعت سیب‌زمینی در ایران}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {41-46}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {در این مطالعه با استفاده از الگوی برنامه‌ریزی ریاضی به بررسی کارایی سودآوری زراعت سیب‌زمینی آبی در ۲۳ استان کشور در سال زراعی 94-1393 پرداخته شده و داده‌های مورد استفاده از نشریات وزارت جهاد کشاورزی به دست آمده‌ است. یافته‌های پژوهش نشان داد میانگین سود هر هکتار سیب‌زمینی در کشور 6/77 میلیون ریال می‌باشد که با تخصیص بهینه منابع می‌تواند تا 1/170 میلیون ریال افزایش یابد. میانگین کارایی سودآوری ۴۷/۰ بوده و استان‌های زنجان، آذربایجان غربی و سمنان به ترتیب با امتیازهای 16/0، 23/0 و 26/0 کمترین رتبه را داشته‌اند.‌ نتایج آنالیز واریانس تقسیم استان‌های کشور به چهار گروه شمال و شمال غرب، غرب و جنوب غرب، جنوب و جنوب شرق و شرق و شمال شرق بیانگر تفاوت معنی‌دار در کارایی سودآوری در مناطق مختلف کشور بوده و می‌توان گفت کارایی سودآوری زراعت سیب‌زمینی در نیمه جنوبی در مقایسه با نیمه شمالی کشور در وضعیت بهتری قرار دارد. یافته‌ها نشان داد که میانگین سودآوری میان گروه‌های مختلف از نظر آماری معنی‌دار نمی‌باشد.}, keywords = {سودآوری,کارایی,رتبه‌بندی,منطقه بندی}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118504.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118504_a319f69d32cc62b9ece97839a7656d3b.pdf} } @article { author = {مطلبی فرد, رحیم}, title = {اصول فنی و مدیریت مصرف مواد محرک رشد گیاهی در سیب‌زمینی}, journal = {مجله ترویجی علوم کاربردی سیب زمینی}, volume = {1}, number = {سال اول شماره 2}, pages = {47-54}, year = {2019}, publisher = {مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان}, issn = {2717-0802}, eissn = {2717-0802}, doi = {}, abstract = {سیب‌زمینی یکی از محصولات زراعی مهم کشور است و در سبد غذایی جامعه ایرانی جایگاه ویژه دارد. استفاده از انواع کودها باعث افزایش تولید محصولات زراعی می‌شود ولی در کنار تأثیر مثبت این کودها، مشکلاتی هم در سلامت محصولات و مسائل زیست‌محیطی حادث می‌گردد. برای تلطیف اثرهای نامطلوب کودهای شیمیایی، استفاده از مواد محرک رشد در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. مواد محرک رشد موادی هستند که در مقادیر کم مصرف نقش بارز در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت دارند. مواد محرک رشد در چهار دسته عمده اسید هیومیک، اسیدهای آمینه، عصاره‌های جلبک و میکرو اورگانیسم‌های محرک رشد تقسیم‌بندی می‌شوند. استفاده از مواد محرک رشد باعث افزایش عملکرد و بهبود کیفیت محصولات کشاورزی می-شوند و در شرایط بروز تنش‌های زیستی و غیر زیستی اهمیتشان بیشتر می‌گردد. باید توجه نمود که مواد محرک رشد جایگزین کودهای شیمیایی نیستند و در تعامل و همراهی با کودهای شیمیایی و آلی بیشترین اثر را دارا هستند.}, keywords = {اسید هیومیک,اسیدهای آمینه,باکتری‌های محرک رشد,سیب‌زمینی,عصاره جلبک}, url = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118505.html}, eprint = {https://pem.areeo.ac.ir/article_118505_fd9f8f647a4662a20989c94274ef58d9.pdf} }